ایام و لیالی متعلق است به مولایمان امیر الموءمنین .زبان ما بسیار الکن و غیر گویا است برای بیان ویژگیهای علی(ع) ،علی کل تقدیر، علی(ع)نسخه نجات بخش بشریت و اقیانوس عمیقی است که نه برای شیعیان بلکه برای تمام فرق و مذاهب و برای همه بشریت حرفهای گفتنی دارد فلذا وظیفه فعلی ما فریاد است و تتبع از ایشان و تمسک. اویک فوق انسان،فوق ایدئولوژی وبه عبارت دیگر او یک فرا انسان و فرا بشراست.
بعد از پیامبر در خلقت کسی به پای علی نمیرسد حتی پیامبران اولوالازم فلذا لحظه ای به خدا شرک نورزید و هرگز لاتها وعزیها را پرستش نمینمود!
آری برخی صحابه فی البدایه سجده بر کفر ورزیدند اما او هرگز!
مولای متقیان زیر سن 10 سال فرمود:من نور وحی را میدیدم.با پیامبر به غار حراء میرفت،ریاضتهای شرعی را انجام میداد،برای او غذا میبرد و با او مجالست داشت.عرفا و علما سالهای سال تلاش میکنندتا به یک کشف و شهودی برسند اما او میگفت :من در سنین پایین صدای فرشتگان را میشنیدم وبوی رسالت را استشمام می کردم.
گاهی به غلط میگویند که علی اولین ایمان آورنده بود نه!
او اولین ابراز کننده ایمان بود نه اولین ایمان آورنده.
او میفرمود:من با حقیقت قلبم همه چیز را درک کرده ام و اگر پره ها بیفتد چیزی به یقین من اضافه نمیشود.
امیر بیان لحظه ای در دین خود تردید نداشت.گرچه شک ابتدایی باعث تحقیق و فی النهایه وصول ایمان میشود اما برخی همه عمر خود را در شک میگذرانند. به فرموده شهید مطهری:شک بهترین گذرگاه و بدترین توقفگاه است.وقوف در شک اسباب اضمحلال دین را فراهم مینماید.
در مولایمان حدوث حادثه و نزول بلیه کارگر نبود و جبلت او جبلت احراراست و شیر مردان.علی ای حال کوه باید استواری را از او بیاموزد فلذامولایمان حیدر کرار از موش و روباه صفتی برخی صحابه مبری بود. شاید بتوان با تیشه از کوه کند اما از ایمان علی نمیتوان! مفتخریم که رهبرمان علی(ع)چون شیر قوی پنجه از حمله دلاوران رو نمیگرداند،ایشان اسوه صلابت،مهابت و عزت است. خواری و عزت در نظرش یکسان و تهیدستی و ثروت در نزد او همعنان بود.در عزت و قوت نفسش همین بس که نه از دوستی ابنای روزگار شاد بود و نه از عداوت ایشان باکی داشت علی کل حال نه از مدح ایشان خرم و نه از مذمت آنان غمناک میگردید و به همین خاطر بادهای مخالف بر او می وزید اما التفاتی نمیکرد.
علی(ع):اگر از همه عالم شمشیر کشند و پشت به پشت یکدیگر داده و رو به من آیند،سر موئی تفاوت در حال من هم نمیرسد.ایشان نسبت به مرض و صحت و حیات و ممات بی تفاوت بود.
از گردش روزگار و تقلب لیل و نهار مطلقا" متاثر نمیگشت واز تبدل احوال و تراکم اهوال تزلزل به خود راه نمیداد.
ادامه دارد...
